ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ. Πρόλογος

AΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ

                                                    Πρόλογος….

                      «Όλα ένταξη στα τεθωρακισμένα….»

Το έργο του Βίκτωρ Σουβοροβ έρχεται στον ρώσο αναγνώστη με καθυστέρηση: στα αγγλικά εμφανίστηκε το 1981 ,στα γαλλικά το 1982 και μετά μεταφράστηκε σε πολλές άλλες γλώσσες. Και παντού προκαλούσε μεγάλο ενδιαφέρον .Πως  θα μπορούσε να είναι αλλιώς? Ο συγγραφέας  σοβιετικός αξιωματικός, περιγράφει από μέσα τον ποιο μεγάλο και ποιο απειλητικό στρατό στον κόσμο . Το βιβλίο αυτό έχει όνομα « Ιστορίες του ελευθερωτή» επειδή ο Σουβοροβ μας διάγει  για την «απελευθέρωση» της Τσεχοσλοβακίας του 1968 ,και μας έρχεται  όταν ο Σοβιετικός στρατός αρχίζει την «απελευθέρωση» του Αφγανιστάν .

Ο συγγραφέας  , οδηγός στο κολχόζ ,έπειτα Δόκιμος Σχολίου Τεθωρακισμένων  και ύστερα αξιωματικός , μετά – Στρατιωτική Διπλωματική Ακαδημία στη Μόσχα  και αποκεί υπηρεσία στο GRU ( Στρατιωτική Διεύθυνση Πληροφοριών ) στην θέση αξιωματικού ‘’εξόρυξης’’ στη Δυτική Ευρώπη.

Ο γάλλος φιλόσοφος Πασκάλ  τόνισε, ότι μπορείς να πιστέψεις  τέτοιους μάρτυρες  οι όποιοι είναι έτυμοι να δώσουν το λαιμό τους για κόψιμο για το τι λένε για την μαρτυρία τους θανατική ποινή , που βγήκε ερήμην στο Βίκτωρ Σουβοροβ στην ΕΣΣΔ μετά την φυγή του στην Δύση, επιβεβαιώνει την αξιοπιστία των αποδείξεων τις οποίες χρησιμοποίει σαν επιχειρήματα  στο έργο του. « Ιστορίες του ελευθερωτή» έχουν και άλλο ένα πλεονέκτημα –ο συγγραφέας  είναι συναρπαστικός παραμυθάς , ανελέητος πορτρετίστας , με μεγάλο κέφι και δεξιότητα χρησιμοποίει και το εργαλείο της σάτιρας.

Βίκτωρ Σουβοροβ κατάρτισε το βιβλίο του από μικρές ιστορίες από τη ζωή αρχικά ενός δόκιμου και ύστερα αξιωματικού  μαυροσκουφι , στρατιωτική φυλακή ( ΓΚΟΥΜΠΑ) , στρατιωτικές  ασκήσεις  στα τεθωρακισμένα οχήματα  και έπειτα «στρατιωτική πεζοπορία» στην αδελφική Τσεχοσλοβακία . Ιστορίες σαν μικρές πέτρες του μωσαϊκού που αποτελούν μια ολοκληρωμένη εικόνα .Μπροστά στον αναγνώστη  στρατός μιας χώρας των Σοβιέτ μιας χώρας  ώριμου σοσιαλισμού. Ο στρατός είναι  ο καθρέπτης της κοινωνίας και ολόκληρης χώρας . Η «Ιστορία ελευθερωτή» στη δευτερεύον   σημασία  είναι βιβλίο που  περιγράφει την στρατιωτική ζωή της σοβιετίας  και  μέσο στρατού ,του σοβιετικού συστήματος . Καθημερινές αδιανόητες ασκήσεις – είναι ενισχυμένη μορφή παιδαγωγικής εργασίας , μια ερώτηση ενός δόκιμου –εάν θα υπάρχει γκουμπά ( στρατ. φυλακή) όταν θα φτάσουμε στον κομμουνισμό , παίρνει μια απάντηση από τον υπεύθυνο πολίτικης αγωγής (ζαμπολίτ), που δεν σηκώνει καμία αμφιβολία «- Η γκουμπά  θα υπάρχει για πάντα!!!...» .Μόνιμη πείνα των στρατιωτών του στρατού  που περιγράφει ο Σουβόροβ «-τους ταΐζουμε χειροτέρα από οποιονδήποτε στρατιώτη του κόσμου» -φαίνετε φυσική . Οι δυσκολίες με τη διατροφή και τα τρόφιμα δεν παύουν να απασχολούν τους περισσότερους  ανθρώπους στην Σοβιετική Ένωση εδώ και 70 χρόνια . Κατανοητό τότε φαίνετε στο βιβλίο να είναι το γεγονός ότι , όταν ο Βίκτωρ  Σουβόροβ λαμβάνει τη διαταγή με κάποιο τρόπο να σηκώσει το ηθικό των στρατιωτών του στην Τσεχοσλοβακία πλέον , το κάνει με πολύ μεγάλη ευκολία !  «-Ανέβηκα πάνω στην κουτά που έγραφε «Made in USA» , σήκωσα πάνω από το κεφάλι μου μια κονσέρβα με κρέας και φώναξα «-Βρήκα!!!!» . Ισχυρό και χαρούμενο «- Εβίβα !!!» που βγήκε από εκατοντάδες λαιμούς ήταν η απάντηση».  Απελευθερωτικός Στρατός  στον δρόμο του της απελευθέρωσης  άλλων λαών έχει λάβει μόνο ξένα τρόφιμα . «Στο μενού μας , -έγραφε ο Σουβόροβ, υπάρχει μόνο ένα σοβιετικό προϊόν –ΒΟΝΤΚΑ !». Μια κονσέρβα στιφάδο γίνετε ισχυρό μέσον επιρροής στον ενθουσιασμό των στρατιωτών  επειδή είναι συνεχεία στην πείνα! Για αυτό και η πείνα , που την προκάλεσαν αντικειμενικές αίτιες έλλειψης τροφίμων , χρησιμοποιείτε σαν πολύ ισχυρός μοχλός αγωγής. Απαραίτητο στοιχείο της σοβιετικής ζωής – σύστημα κατάδοσης – στο Στρατό εμφανίζετε σαν στο μικροσκόπιο . Βίκτωρ Σουβόροβ περιγραφή μίτινγκ των χαφιέδων του τάγματος ,την παραμονή της διάσχισης των συνόρων σε έναν τόπο που δεν είχε ούτε δένδρα ούτε θάμνους . «- Στους χαφιέδες έδιναν εντολές και οδηγίες το τι να παρακολουθούν και ποιον να προσέχουν πάντα κρυφά από τα μάτια των υπολοίπων. Αλλά αυτή τη φορά ,μπροστά στα σύνορα , το ‘’ειδικό’’ τμήμα του τάγματος  έλαβε νέες οδηγίες τις οποίες έπρεπε πολύ σύντομα να μετάδοση παρακάτω  στους ‘’κοριούς’’ για υλοποίηση .Γύρο-γύροο γυμνή πεδιάδα ούτε δέντρο ούτε θάμνος και ο χρόνος πιέζει παρά πολύ. Που θα κρυφτείς? Μαζευτήκαν  στο καθαρό πεδίο μια χούφτα ανθρώπων –καρφιά! Όλοι τους έβλεπαν και σε κανέναν δεν έκανε και μεγάλη εντύπωση αυτοί η άνθρωποι . Επίσης ένα από τα ειδικά σοβιετικά χαρακτηρίστηκα είτε στο Στρατό είτε στη πολιτική ζωή ξεχωριστή θέση κατέχει το ΠΛΑΝ (σχεδιασμός , σχέδιο). Με την πρώτη μάτια  το ‘’πλάν‘’ που δίνει παρόν παντού δεν έχει τίποτα περίεργο … Με την δεύτερη όμως εάν το σκεφτείς καλά θα φανεί λίγο παράξενο. Στρατός και όπως και οι υπόλοιπες υπηρεσίες του σοβιετικού βίου ζει με πλάνο. Στην περιγραφή του συγγραφέα εμείς παρακολουθούμε ότι το πλάνο στην Σοβιετική Ένωση δεν έχει τόση οικονομική σημασία  όσο χρησιμοποιείτε ως ένα ισχυρό εργαλείο έλεγχου.

Ο Στρατιωτικός  Διοικητής του Χαρκόβου δίνει εντολές στην στρατονομία την περιπολίας τις πόλεως ποσοστώσεις παράγωγης στης παραβάσεις ! Σιδηροδρομικός σταθμός -150 παραβάτες , το Αστικό Άλσος -120 , Αερολιμένας -80 ,  στους υπόλοιπους περιπόλους από 60. Και ξεκίνα το κινίνη!!! Η περιπόλια που δεν θα συμπλήρωση την ποσότητα που έχει επιβληθεί στο πλάνο πάει για γκουμπά! Για αυτό και ο φαντάρος που έχει την νόμιμη αδεία προσπαθεί να μην πέσει στο περίπολο και πάει κρυφά σαν κλέφτης . Η περίπολος πάντα θα βρει καμία παράβαση , δεν υπάρχει περίπτωση , πρέπει να συμπληρώσουν το ποσοστό του πλάνου για να μην πάνε οι ίδιοι στην στρατιωτική φυλακή. Όμως εκεί που έχει  ποσοστώσεις πλάνου ,ποσότητες εκτέλεσης πάντα υπάρχει  και τουφτά – ψέματα και λάθος νούμερα στους απολογισμούς και περιγραφές. Κατάκτηση της Τσεχοσλοβακίας  που διαβάσουμε εμείς στο τρίτο κεφαλαίο , είναι η λογική εξέλιξη του θέματος. Ο στρατός  , ο σοβιετικός άνθρωπος με στολή αποδοκιμάστηκε τότε  πολύ δυνατά με αυτή την εξτρατία εκτός συνόρων!!! Η αποστολή όμως εκτελεστεί – η απόπειρα μεταρρύθμισης του σοσιαλιστικού συστήματος έχει θρυμματιστεί σε φάση εμβρύου! Ο στρατός όμως υπέστη τεραστία ήττα  στην Τσεχοσλοβακία- οι στρατιώτες δεν κατάλαβαν απόλυτος γιατί έπρεπε με το ζόρι να κατεβάζουν  τόσο όμορφη χώρα στο επίπεδο φτώχιας  στο οποίο ζούσαμε οι ι εμείς οι ίδιοι. Ο Βίκτωρ Σουβόροβ επισημάνει ότι παρά πολύ από αυτούς τους φαντάρους και αξιωματικούς  μετά από την Τσεχοσλοβακία βρεθήκαν κατευθείαν στα Ρώσο-κινέζικα σύνορα για επανεκπαίδευση …στέλναμε τους  ελευθερωτές στα τρένα σα τους φυλακισμένους. Μας  μεταδίδει τις σκέψεις των φιλών του αξιωματικών- όλοι μας συνειδητοποιούσαμε ότι σε αυτή την δεκαετία τουλάχιστον ,ότι και να συμβεί στον κόσμο, αποκλείετε κάνεις να πάρει απόφαση να μας στέλνουν σε οποιαδήποτε χώρα με ποιο υψηλό επίπεδο ζωής . Μετά από 12 χρονιά  από την τότε απελευθερωτική εκστρατεία στην Τσεχοσλοβακία ,τον Σοβιετικό Στρατό στέλλανε να εκτελέσει  ιτερνατσιον καθήκον του στο Αφγανιστάν. Στη χωρά με ποιο χαμηλό επίπεδο ζωής .Αυτή τη φορά οι «απελευθερωμένοι» αποδέχτηκαν τους «απελευθερωτές» με  πυροβολισμούς .

Η «Ιστορίες του ελευθερωτή» - είναι βιβλίο γραμμένο στα χρόνια της κυβέρνησης του ΚΚΣΕ με τον επικεφαλή τον Λ.Ι. Μπρέζνεβ. Είναι επίκαιρο όμως και στην κυβέρνηση του Γκορμπατσόφ …μπορεί και τώρα. Η ίδια η «τάξη βασιλεύει στα τεθωρακισμένα …» και τώρα στην χώρα των Σοβιέτ , που συντηρεί το μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο.

Μιχ.Γκελλερ